Omdat veel mensen erg hechten aan het leven, vinden we het normaal dat we mensen in leven houden, ook al klopt de dood al onmiskenbaar hard op de deur. We hebben machines om mensen kunstmatig in leven te houden in de hoop dat het tij zal keren en wij onze geliefde weer in de armen kunnen sluiten. Wat ook als een doodgewone zaak wordt beschouwd is dat wij onze organen ter beschikking stellen aan anderen, op het moment dat wij zelf ogenschijnlijk niet meer in het leven terug kunnen keren. Maar weten wij wel waar we aan beginnen? Een orgaan dat wordt getransplanteerd kan immers niet worden gebruikt als er geen leven meer in het lichaam van de donor zit. Merkt de donor nog iets van de uitneem operatie? En als hij iets merkt, is dat dan acceptabel?
Orgaandonatie is een gevoelig thema. We horen over de lange wachtlijsten en de medische mogelijkheden. Complex wordt het als we ook de donor in het verhaal betrekken. Mensen die bij leven een nier doneren, zullen zich daar goed over hebben geïnformeerd. Anders is dat als het om een overleden donor gaat. Dan zou donatie, zo lijkt de algemeen geldende regel, vanzelfsprekend moeten zijn. Maar is dat ook zo? De donor is veelal “hersendood” verklaard. Is hij dan werkelijk dood? Het probleem is dat daar verschil van mening over bestaat. Wat doet orgaan uitname met de donor? Wat doet orgaandonatie met naasten? Om een bewuste en weloverwogen beslissing te kunnen nemen ten aanzien van donorregistratie zouden we niet alleen aan de ontvangers moeten denken, maar ook de belangen van de donoren zelf in ogenschouw moeten nemen. We zouden een visie moeten hebben op wat sterven voor ons betekent, want wie zijn organen doneert, sterft op de operatietafel aan de gevolgen van de uitname. Heeft dat immateriële consequenties? Wat weten wij over bewustzijn? En hoe verhoudt zich dat tot het hersendood criterium?
Inmiddels is de aangepaste Wet op de orgaandonatie door de Eerste en Tweede kamer goedgekeurd en wordt in 2020 van kracht. De wet houdt in dat iedere Nederlander automatisch geregistreerd staat als orgaandonor, tenzij men laat registreren in het donorregister dat men geen donor wenst te zijn. Dit betekent dat iedereen in zijn eigen belang dan een goede afweging zou moeten maken om wel of geen donor te willen zijn. In de diverse campagnes voor orgaandonatie en op de diverse websites van de overheid wordt weinig aandacht besteed aan de positie van de donor. De overheid zegt niet meer dan dat het hersendood criterium onfeilbaar is en dat wij ons geen zorgen hoeven te maken. Maar is dat ook zo? Of is er een andere kant aan het verhaal?
Dit congres is bedoeld om eerlijke en open informatie te geven over de voors- en tegens van orgaantransplantatie vanuit het perspectief van de donor. Zodat eenieder zijn eigen overwogen keuze kan maken om zich wel of niet als donor ingeschreven te laten staan in het donorregister.
Programma:
10.00 uur: Ontvangst
10.30 uur: Inleiding
10.45 uur: Erwin Kompanje: 1: “De totstandkoming van het hersendood criterium”, 2: “De positie van de donor die zwanger blijkt te zijn”
11.45 uur: Koffiepauze
12.00 uur: Ger Lodewick: “Wat weten we over de orgaandonor en wat mogen we niet weten?”
13.00 uur: Lunchpauze
14.00 uur: Pim van Lommel: “Hersendood en Bewustzijn”
15.00 uur: Mieke Mars: “Sterven in een veld van liefde”
15.35 uur: Koffiepauze
15.55 uur: Ton Verlind: “Medialogica en orgaandonatie”
16.30 uur: Forumdiscussie met aansluitend
17.30 uur: Borrel en gelegenheid persoonlijk met de sprekers kennis te maken
Sprekers
Erwin Kompanje:
Erwin Kompanje is klinisch ethicus en universitair docent, verbonden aan de intensive care volwassenen én de afdeling ethiek en filosofie van de geneeskunde van het Erasmus MC in Rotterdam. Met ruim 35 jaar ervaring in de geneeskunde adviseert Erwin artsen en verpleegkundigen bij dagelijkse ethische en gezondheidsrechtelijke vragen en problemen. Kompanje was in 2017 betrokken bij het opstellen van het advies “Vaststellen van de dood bij postmortale orgaandonatie” van de Gezondheidsraad ten behoeve van de nieuwe Wet op de orgaandonatie. Een actualisatie van het hersendood protocol was onderdeel van dit advies. Meer informatie over Erwin Kompanje: http://www.erwinkompanje.com/
“De totstandkoming van het hersendood criterium”
Nadat de Zuid Afrikaanse chirurg Christiaan Barnard in 1968 de twee eerste harttransplantaties ter wereld had uitgevoerd, werd door de Amerikaanse Harvard Universiteit een commissie benoemd die moest aangeven onder welke condities iemand in aanmerking kwam voor het uitnemen van organen. Deze Harvard Commissie kwam toen met de aanbeveling om “hersendood” van de donor als criterium aan te houden. Hoe kwam dat advies tot stand en wat houdt het in?
“De positie van de donor die zwanger blijkt te zijn”
In het tweede deel van zijn presentatie gaat Erwin Kompanje in op de specifieke case van een vrouw die hersendood verklaard was, waarna ze zwanger bleek te zijn. Hoe gaan de artsen daar dan mee om?
Ger Lodewick:
Ger Lodewick (1944) was werkzaam in onderwijs, management en coaching. Sinds 1996 houdt hij zich bezig met onderzoek naar orgaandonatie en hersendood. Verschillende publicaties hierover staan op zijn naam. Hij heeft vele nationale en internationale specialisten geraadpleegd, wat uiteindelijk heeft geresulteerd in het kritische boek ‘Wat je over orgaandonatie zou moeten weten’.
“Wat weten we over de orgaandonor en wat mogen we niet weten?”
De transplantatielobby, overheid en politiek misleiden ons in hun voorlichting en houden cruciale informatie achter. Deze is noodzakelijk om een verantwoorde keuze te kunnen maken of je orgaandonor wilt zijn of niet. Om ‘postmortale’ orgaandonor te zijn moet je hersendood verklaard worden en dan ben je plotseling een ‘beademd stoffelijk overschot’ (art. 14 van de wet op de orgaandonatie). De in Duitsland zeer bekende transplantatiechirurg Rudolph Pichlmayr zei vlak voor zijn dood iets heel interessants: “Als we de samenleving volledig zouden voorlichten over orgaantransplantatie, krijgen we geen organen meer.” ……. Hoezo, wat is hier aan de hand en mogen wij niet weten? Ger ‘doet een boekje open’.
Pim van Lommel
Pim van Lommel is in 1943 geboren in Laren (NH), volgde een Gymnasium B opleiding in Hilversum, en studeerde Geneeskunde in Utrecht waar hij in 1971 afstudeerde. Zijn specialisatie in cardiologie rondde hij in 1976 af. Hij heeft van 1977-2003 als cardioloog in het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem gewerkt. In 1986 begon hij zijn onderzoek naar bijna-dood ervaringen bij patiënten die een hartstilstand hadden overleefd. In 2001 publiceerde hij dit onderzoek in het gerenommeerde tijdschrift The Lancet. Op dit moment besteedt hij al zijn tijd aan onderzoek en lezingen over de relatie tussen bewustzijn en hersenfunctie. In 2005 ontving hij de Dr. Bruce Greyson Research Award van de International Association of Near-Death Studies. In 2006 kreeg hij uit handen van de President van India de Life Time Achievement Award op het World Congress on Clinical and Preventive Cardiology. Zijn boek ‘Eindeloos Bewustzijn’ (2007) was een bestseller in Nederland, en werd genomineerd voor ‘Het boek van het jaar 2008’. In 2010 ontving hij de 2010 Book Award van de Scientific and Medical Network, en in 2017 ontving hij de Elisabeth Kübler-Ross Award, uitgereikt door de vereniging Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg, de VPTZ.
Meer infomatie over Pim van Lommel: https://pimvanlommel.nl/
“Hersendood en bewustzijn”
Na zijn voordrachten over bijna-dood ervaringen bij patiënten die een hartstilstand hebben overleefd, die dus ‘klinisch dood’ waren verklaard, krijgt Pim van Lommel tijdens de discussie bijna altijd indringende vragen over hersendood en orgaantransplantaties: Is hersendood wel dood? Hoe kan iemand dood verklaard worden wanneer bijna honderd procent van het lichaam nog intact en warm is en goed lijkt te functioneren? Wat is het verschil tussen coma, klinisch dood, en hersendood? Is hersendood het begin van het stervensproces, dat normaal uren tot dagen duurt, en wat gebeurt er met het stervensproces als organen zoals hart en longen worden verwijderd? Hoe zit het met het bewustzijn tijdens de diagnose hersendood, en tijdens het stervensproces? De werkelijke betekenis van de diagnose hersendood en de praktische gevolgen van zo’n diagnose voor de familie van een hersendood verklaarde potentiële donor wordt door de meeste mensen bij het invullen van het donorformulier volstrekt niet overzien.
In deze voordracht zal van Lommel uitvoerig op al deze vragen ingaan.
Mieke Mars
Mieke Mars (1959) was o.a ziekenverzorgster en activiteitenbegeleidster. Tegenwoordig is zij relatie begeleider en familie opsteller samen met haar partner. Ze geeft workshops tekenen en schilderen in het inloophuis leven met kanker bij Abrona voor de beperkte mens en op aanvraag bij 3 verschillende groepen of individueel. In haar werk heeft ze meer dan 100 mensen naar de dood begeleid. Ze heeft ze in de loop der jaren geleerd wat sterven betekent.
“Sterven in een veld van liefde”
Vanaf haar 17e tot nu begeleidt Mieke Mars (1959) mensen die kwetsbaar zijn, ze heeft gezocht naar manieren om er bij te blijven, mee om te gaan en de zin van het leven en lijden te doorgronden; het waarom. Waarom liefde en soms ook leven pijn doet.
Ze las boeken en sprak met dominee of priester en klaagde God aan.
Totdat ze in al haar machteloosheid erbij bleef en ernaast; angst veranderde in verwondering. “Laten wij zacht zijn voor elkander kind” las ze ooit in een gedicht. Zwerverslied door A Ronald Holst.
Mieke wil delen wat ze heeft mogen ervaren tijdens het stervensproces van meer dan honderd mensen, tijdens haar werk als ziekenverzorgster en als ouderling.
Over ons aller toekomstige overgang en leven in de verwachting van dat wonder als angst weg valt, als de dood een wedergeboorte wordt of een inwijding, een proces, ouderwets genoemd een loutering.
Ons instinkt is Liefde om te leven en toch treedt de dood in wanneer de ziel haar bewustzijnsdraad en haar levensdraad terugtrekt en dat is voelbaar en zichtbaar en wijds. Het opgaan, het grote loslaten.
Mieke Mars gunt het ieder mens en de naaste betrokkenen om daar bij aanwezig te mogen zijn omdat het raakt aan alles waar het voor haar toe doet; het in liefde loslaten.
Ton Verlind
Ton Verlind is als journalist en mediaondernemer al een groot aantal jaren werkzaam voor verschillende media, waaronder presentator, verslaggever en eindredacteur van het tv-actualiteitenprogramma ‘Brandpunt”. Hij legt uit wat ‘Medialogica’ is en waarom sommige onderwerpen wel en andere onderwerpen niet door journalisten worden omarmd.
Meer informatie over Ton Verlind: https://www.tonverlind.nl/
Waarom lukt het niet om in de publiciteit aandacht te krijgen voor het ‘andere’ verhaal rond orgaandonatie. Het antwoord op die vraag is te vinden in ‘Medialogica”, het stelsel van regels waaraan nieuws moet voldoen om door de media gezien te worden als nieuws.
In het tijdschrift Paravisie van april 2019 staat een artikel over orgaantransplantatie dat een goede inleiding vormt op het congres.
Aanmelden
Aanmelden voor dit congres kan via het contactformulier of door een mail te sturen naar info@skyhighcreations.nl onder vermelding van “Congres orgaantransplantatie”. De kosten bedragen € 50,– per persoon in de voorverkoop inclusief één consumptie (koffie of thee). Lunch is niet inbegrepen, maar ter plekke zijn broodjes verkrijgbaar. De aanmelding is definitief nadat de betaling is ontvangen. Je kunt € 50,– pp overmaken op NL78 ABNA 0467074526 t.n.v. R.J. Beljon (BIC code: ABNANL2A). Aan de zaal is de prijs € 60,–.
Locatie
De kapel van de Sacramentskerk
Zandberglaan 58
4818 GL Breda
Voldoende gratis parkeergelegenheid in de omgeving
Zie de kaart op de contactpagina en maak een route met Google Maps
Nieuwsbrief
Als u automatisch op de hoogte wilt blijven van de lezingen, meld u dan aan voor de nieuwsbrief.
Voor meer informatie kunt u ook telefonisch contact opnemen via: 06 – 54 752 559.
Maarten is regressie- en reïncarnatietherapeut. Vroeger was hij topkok en genoot hij landelijke bekendheid. Na grondig zelfonderzoek gooide hij het roer om. Maarten verhuisde in 2001 van de randstad naar een rustiek plekje in Drenthe. Daar geeft hij individuele therapieën in zijn praktijk aan huis. Het loopt storm bij Maarten en dat is niet voor niets. Maarten doet het goed en wij reguliere hulpverleners kunnen van hem leren. Vorige week mocht ik in de keuken kijken bij Maarten. Nou ja, keuken, het was een tipi om precies te zijn. Een traditionele indianentent met een haardvuurtje in het midden. De tipi gebruikt hij voor trainingen en lezingen. 
‘Ze passeren wekelijks de revue in mijn praktijk. ‘Daar praten we niet over’ was de toen geldende strategie om niet meer te hoeven/willen voelen. Tegelijk veroorzaakten deze ontkenningen en overlevingsstrategieën veel krampachtigheid, gedragsstoornissen en grensoverschrijdend gedrag in familiesystemen. Uitingsvormen van oud zeer die vervolgens weer huis hielden in de volgende generaties.’
Als je met elkaar in verbinding bent, heb je ook elk een stukje van elkaar in je. Op het moment dat je je dit bewust wordt, ontstaan het groeps(‘pod’)gevoel, de gewaarwording van een groepsveld. Een pod is een groep dolfijnen of walvissen. Zo gaan we de dolfijn en de walvis in onszelf ontdekken in deze workshop. Deze zelfbewuste, gevoelige en intelligente wezens helpen ons die kwaliteiten en vermogens in onszelf te ontsluiten die zij zelf zo zichtbaar belichamen. Er wordt minimaal informatie gegeven, want er wordt vooral ervaren en gedeeld, waardoor we allemaal onze kennis, liefde en wijsheid inbrengen om samen deze workshop te creëren.
Dr. Saskia Bosman
Programma
Als je hooggevoelig bent, is het van levensbelang dat je leert dealen met je eigen emoties. Zodra je je door die emoties laat leiden, voel je je al snel slachtoffer van de situatie en vanaf dat moment is je hooggevoeligheid eerder een last dan een lust. Hoe meer je vanuit je persoonlijke missie leeft en keuzes maakt vanuit je hart, hoe meer je je hooggevoeligheid als kracht ervaart. Intuïtie is hooggevoeligheid, gestuurd door een helder weten, recht vanuit je hart. Je ‘voelt’ dingen aan, soms lang van te voren, en dat is een waardevol talent, zowel privé als in je werk. Zolang er tenminste geen emoties bij komen.
met hoogalertheid zodra er sprake is van stress, emoties of onbalans in het algemeen. Maar met hoogalertheid kun je afrekenen.
Over Judith Flapper en Arjen Houterman
Maar wie ben jij echt? En hoe kom jij, privé en zakelijk, het best tot je recht?
Programma
Rineke reisde af naar de Shungite groeve in Karelië Rusland en belandde in een wonderlijke en magische wereld. Haar gevoelens en vermoedens over Shungite bleken waar en overtroffen haar stoutste verwachtingen. Van de man die dagelijks bezig is met Shungite ontving Rineke veel kennis. Zelfs de tolk had moeite met het vertalen van de gegeven informatie. Ze had nog nooit zo’n vreemd verhaal vertaald. Rineke verstond ook heel andere dingen dan die de tolk vertaalde. Zo zie je dat als er een harts-verbinding is ontstaan de deuren open gaan en er geen taalbarrières meer zijn. Overigens spreekt Rineke geen Russisch, maar verstond het op een geheel andere wijze.
bevat deze steen alle informatie van het leven zelf….hoe wonderlijk. Zou het kunnen dat het leven hier op aarde is ontstaan vanuit de Shungite?
ZELF lossen alle taalbarrières op en gaat alles als vanzelf. Een nano seconde voorafgaand aan een gebeurtenis verandert er al iets door jouw aanwezigheid in de situatie….instant.
Rineke van den Berg
Als jonge vrouw heeft ze jarenlang in de zakelijke wereld rondgezworven als productmanager en andere functies. Na een forse burnout ontdekte Rineke dat dit niet haar bestemming kon zijn en dat ze eigenlijk op het foute pad aan het lopen was.
In het bekken van ieder mens, ter hoogte van het heiligbeen, bevindt zich een ontzagwekkend groeipotentieel dat ons in staat stelt tot een volgende stap in de evolutie. Een krachtbron van goddelijke oorsprong, waarvan de directe kennis in spirituele tradities alleen werd gedeeld met een klein groepje ingewijden. Een mogelijkheid tot bewustzijnsverruiming die ons voorstellingsvermogen te boven gaat. Een potentieel van onsterfelijkheid.
De grote massa heeft hierover door de eeuwen slechts versluierd aanwijzingen gekregen via de symboliek in mythes, sprookjes, legendes en andere folklore. Ook in de heilige geschriften van religies wordt over dit onderwerp met grote voorzichtigheid en meestal alleen in metaforen gesproken.
Anne-Marie Wegh
In de Cirkel van Isis zijn betekent je laten omhullen door de Baarmoeder van de Goddelijke Moeder, hoe Zij ook genoemd wordt: Isis, Ashera, Artemis, Demeter, Brigit, Freya of Maria. Zij is Degene met de Tienduizend Namen, die overal op aarde in één of andere vorm bekend is. Haar Wezen is Liefde en Eenheid. Daar in Haar heilige ruimte, de Cirkel, kunnen wij delen met elkaar. Isis is een Deur, een Poort, ouder dan Egypte of Atlantis. Eén van de vele ingangen naar het Goddelijk Vrouwelijke, de kern van de Schepping.
Fransen openhartig het verhaal van haar mystieke relatie met de Godin Isis. In 1993 komt zij in aanraking met dit grote energieveld van liefde en vrouwelijkheid en wordt zij een mediamiek kanaal voor de Godin.
De lezingen van Lauri daarover zijn altijd ingebed in de Cirkel van Isis. Dat wil zeggen: we zitten in een cirkel-opstelling en er wordt begonnen met een geleide-meditatie waarin we ons verbinden met het energieveld van Isis. Daarbinnen komt dan op organische wijze het boek ter sprake. Zo kun jij, als je aanwezig bent, dezelfde energie door je heen voelen komen die in het boek zit. Want het boek ’Het Huis van Isis’ is een ware co-creatie, een samenwerking, soms zelfs een samensmelting van Isis en Lauri zelf. Ook is dit boek een manifestatie van de Godin op aarde. Daarom willen wij Haar ontvangen in deze, Haar Heilige Cirkel. In ons hart, in ieders hart. Want Lauri’s hart vloeit over om dát met jullie te delen wat zij zelf ervaren heeft tijdens het schrijven en wat zij nog steeds ervaart in haar dagelijks leven.
Lauri Fransen wordt in 1946 geboren in een protestants-christelijk middenklasse-gezin. Al jong kent zij een diep verlangen naar verbinding met het goddelijke, maar kan zichzelf niet herkennen in de religie van een vadergod. Op 36-jarige leeftijd ontdekt zij meditatie en vervolgens leeft zij twee jaar in een spirituele commune. Op haar 40e wordt zij moeder van een zoon en trekt met haar gezin naar mediterrane landen, waar ze godinnenculturen bestudeert. Tijdens die reizen gaat haar mediamieke kanaal open en krijgt ze contact met gidsen, engelen en leraren in de geestelijke wereld. Samen met haar gids ontwerpt en geeft ze cursussen om ook anderen dit contact te leren. Voor die tijd werkte Lauri 15 jaar in het onderwijs en volgde daarna verschillende internationale 
trainingen in energiewerk en groepsbegeleiding. Ze ontwikkelde een eigen methode om te werken met het innerlijk kind en heeft veel ervaring in het individueel begeleiden van mensen. In 2007 verscheen haar eerste boek: ‘Het Evangelie van Isis, de rol van het vrouwelijke bij het ontstaan van het christendom.’
We zijn hier geboren en beleven vaak deze matrix-wereld als zijnde de enige wereld die we kennen en waartoe we behoren. Dit is niet het geval daar deze matrix een miniem onderdeel is van het totale grote universum. We denken vrij te zijn in ons doen en laten in deze wereld wat beslist niet het geval is. Ons denken verloopt in aangelegde structuren welke ontwikkeld zijn door technisch hoog ontwikkelde beschavingen teneinde onze gehele mensheid in de greep te houden en te monitoren. In deze lezing legt Ruud van Well uit waarom dit gebeurt en geef hij een beeld wie we echt vanuit onze oorspronkelijkheid zijn. Waarom we hier in deze matrix gevangen zitten, hoe deze matrix te doorgronden en hoe we buiten deze opgelegde beperkingen kunnen leven. Wanneer je het leven in deze matrix begrijpt en beseft dat we ook buiten deze matrix leven, zul je nooit meer dezelfde zijn en echte vrijheid kunnen gaan ervaren.
legt verder uit wat scalaire golven zijn en je kunt deze tijdens de lezing ervaren.
Bestaat er leven na de dood?
